Sodes benvidas e benvidos a este segundo episodio do Retrato Sonoro de Manuel Vilar Álvarez, director do Museo do Pobo Galego, realizada por Fidel e Emmanuel.

Se escoitaches o primeiro episodio, sabes que tratamos con Manuel de moitos aspectos persoais da súa vida, da súa infancia de aldea, e da percepción sobre a contorna e a nosa relación con ela.

Neste capítulo trataremos máis a súa faceta como responsable do Museo do Pobo Galego e como se realiza a xestión dunha entidade coa importancia, trascendencia, que ten para Galiza esta institución. Falaremos de personalidades da cultura, do desenrolo diario do Museo en canto a persoal, fondos, curiosidades e anécdotas (hai unha de osos moi interesante e simpática).

Finalmente e antes de rematar este episodio falaremos sobre a problemática que existe ao redor do Panteón de Galegos Ilustres e a súa xestión.

Como sempre contamos, este podcast publícase grazas ao espazo que brinda Sons, a edición é de Jordi, os clips de vídeo que se poden ver son seleccionados e editados por Emmanuel e a voz que escoitas ao final do podcast cos métodos de contacto son de Lorena.

Volta Retrato Sonoro cunha conversa moi especial.

Fidel ten a facilidade de atopar xente interesante coa que falar na súa contorna. O seu pai (Antonio) é dunha aldea, Vilarmide, nunha parroquia chamada Coucieiro (Muxía), e ten a sorte de que un veciño do lugar de Santa Mariña, Manuel, compañeiro de escola unitaria é hoxe o director do Museo do Pobo Galego.

O protagonista deste podcast, que se divide nun tríptico sonoro como escoitaredes decir a Emmanuel, é Manuel Vilar Álvarez.

Teredes que desculpar por facermos nosa unha frase que dí o propio Manuel cando aludimos ao Son de aldea. Pero é que xa levamos un tempo no que hai que facer valer esa procedencia que temos todos os galegos e galegas do propiamente rural, un rural ao que non fai moito tempo se facía de menos.

Manuel é un rapaz de aldea que xa conta con 67 anos e que neste primeiro episodio fala de xogos case que extintos, as diferencias ou posibilidades que tiña nacer nunha aldea, fillo de panadeiros, o que significa a “casa” neste contexto, de curacións de verrugas de xeitos un tanto peculiares, de alcumes, de onde lle surxiron as inquedanzas que, tras unha longa traxectoria o levaron ao Museo…

E xa non contamos máis que logo vos deixamos sen audio. Ide a él.

Este podcast faise grazas á edición de Jordi, escoitaredes as voces de Emmanuel e Fidel e ao final, nos métodos de contacto a Lorena; e que os anacos de vídeos que dan difusión a este podcast en redes sociais son traballo exclusivo de Emmanuel.

Grazas a Sons Podcasts por ceder un recuncho do seu espazo para estas ocorrencias en audio.