Benvidas e benvidos a este novo Retrato Sonoro con “Verás, verás que te vou a cuntar” co Ti Martiño, en Sons Podcasts.

Episodio número 3, e como che avancei no capítulo anterior falaremos da relación coa morte destes lugares. E cando falamos destes lugares, tamén nos referimos a todos en todo momento e todas partes, algo co que as persoas tiveron, temos e terán que lidiar… a morte.

Nas contas de Retrato Sonoro nas diferentes redes sociais, Twitter, Instagram ou Facebook, hai unhas peciñas de vídeo moi interesantes onde tamén podes ver apuntes do que hoxe te presentamos. Estas pezas son escollidas e editadas por Emmanuel Vázquez.

Comezaremos escoitando a Martiño falar de como as crianzas nestas épocas, influenciadas polos contextos relixiosos e católicos, tomaban con inocencia a morte de, por exemplo, unha irmá pequena.

Pasaremos logo polas costumes dos loitos. Gardábanse en función do parentesco coa finada ou finado. E como podes ver na fotografía que amablemente nos cederon María Caxera, do barrio, de San Ciprián de Hermisende, e a Tía Isabel, cunha foto da súa familia política, tamén de San Ciprián, onde veremos que o loito era cousa máis das mulleres que dos homes… Supoño que poucas veces por elección propia.